Najlepiej przechowują się warzywa w zimnym inspekcie. Po wyjęciu warstwy żyznej ziemi umieszcza się tam warzywa i nakrywa oknami, a w razie potrzeby dodatkowo matami lub folią. Starą i stosunkowo prostą metodą przechowywania warzyw jest dołowanie w bruzdach. Szczególnie dobrze przechowuje się w ten sposób kapusta głowiasta biała i czerwona. Do tego celu wybiera się zdrowe i zbite główki, otoczone 2—3 przylegającymi liśćmi zewnętrznymi. Luźne liście należy usunąć. Tak przygotowane główki, z głąbem i korzeniami, układa się w rowku do góry korzeniami, tak aby wystawały one ponad powierzchnię gleby. Jeśli w rowkach nie będzie się gromadziła woda, kapusta przechowa się aż do wiosny w doskonałym stanie. W razie bezśnieżnej zimy z silnymi mrozami należy taki dołownik nakryć słomą lub liśćmi. Istnieje jeszcze inny sposób przechowywania kapusty — kopcowanie. Główki kapusty bez głąba zewnętrznego i korzeni układa się warstwami, które przesypuje się czystym piaskiem. W dolnej części układa się rurę wentylacyjną, która wystaje po obu jego końcach. W czasie bezmroźnej pogody odsłania się otwory celem umożliwienia dostępu świeżego powietrza do wnętrza kopca. Drugą taką rurę umieszcza się na szczycie kopca. Ułatwia to ulatnianie się z kopca nadmiaru ciepła. Pokrywa kopca składa się z ziemi i słomy. Najpierw na główki kapusty nasypuje się warstwę ziemi grubości około 10 cm. Na tę ziemię nakłada się 30-centymetrowej grubości warstwę suchej słomy, a na to ponownie warstwę ziemi grubości 10—15 cm. Takie przykrycie chroni kapustę nawet wtedy, gdy temperatura spada do — 20°C.
Zamiast kopców na wolnej przestrzeni w pobliżu domu można wykopać dół, w którym do wiosny przechowają się warzywa w stanie świeżym. Miejsce na dół musi być suche i wolne od kamieni, możliwie zacienione przez drzewa lub położone od północnej strony budynku. Głębokość i szerokość takiego dołu wynosi około 70 cm. Długość zależy od ilości dołowanych warzyw, lecz nie powinna być mniejsza niż 1,2—1,5 m. Abyśmy mogli przechowywać poszczególne gatunki warzyw osobno, warto sporządzić na nie małe pojemniki, np. skrzynki. Jeżeli ma to być stałe miejsce do dołowania i przechowywania warzyw, to ściany możemy zrobić z trwałego materiału, np. kamienia lub cegły (nie drewna!) i wstawiać tam skrzynki z warzywami. Ostatnią warstwę skrzynek przykrywa się najpierw deskami, potem matami słomianymi. Na nich kładzie się siatkę drucianą z małymi oczkami, która chroni warzywa przed myszami. Na powierzchni ziemi ustawia się murek wysokości 20—25 cm i całość nakrywa spadzistym daszkiem sporządzonym z przydatnych do tego materiałów. Dla zabezpieczenia przed silnymi mrozami można okryć dach liśćmi lub słomą.